I’m pleased to say that one of my readers in the Netherlands has been kind enough to produce and send to me a translation into Dutch of my recent essay “What’s Left and What’s Left?” The translator has elected to remain anonymous, but I’m extremely grateful, and please join me in thanking him, as well as passing this on to anyone you think may be interested.
Links zegt dat morgen alles beter wordt, rechts zegt dat gisteren alles beter was. Beiden vergeten dat mensen vandaag moeten leven.
Het is veelzeggend dat Links begon te rotten toen het 'andere' communistische systeem begon te falen. Veel van de verworvenheden die links wist te realiseren waren weinig meer dan angstige concessies die de status quo machten deden om een socialistische revolutie voor te zijn. Zelfs een ijzervreter als Bismarck gaf hieraan toe.
We komen nu in een vergelijkbare situatie.
De wereld is in tweeën aan het splitsen met aan de ene kant de gevestigde westerse neo-liberale machten met aan de andere kant de rest van de wereld die in vele opzichten in een rap tempo het westen aan het voorbijstreven is.
Deze angst voor China (en de rest van de niet westerse 85%) zou een nieuwe ruimte kunnen creëren voor klassiek links. Er kunnen concessies afgedwongen worden door te wijzen op het feit dat we de status quo niet hoeven te blijven steunen - er zijn alternatieven die nu beter lijken te functioneren dan onze samenleving.
Heldere analyse.
Links zegt dat morgen alles beter wordt, rechts zegt dat gisteren alles beter was. Beiden vergeten dat mensen vandaag moeten leven.
Het is veelzeggend dat Links begon te rotten toen het 'andere' communistische systeem begon te falen. Veel van de verworvenheden die links wist te realiseren waren weinig meer dan angstige concessies die de status quo machten deden om een socialistische revolutie voor te zijn. Zelfs een ijzervreter als Bismarck gaf hieraan toe.
We komen nu in een vergelijkbare situatie.
De wereld is in tweeën aan het splitsen met aan de ene kant de gevestigde westerse neo-liberale machten met aan de andere kant de rest van de wereld die in vele opzichten in een rap tempo het westen aan het voorbijstreven is.
Deze angst voor China (en de rest van de niet westerse 85%) zou een nieuwe ruimte kunnen creëren voor klassiek links. Er kunnen concessies afgedwongen worden door te wijzen op het feit dat we de status quo niet hoeven te blijven steunen - er zijn alternatieven die nu beter lijken te functioneren dan onze samenleving.